Obrzędem wprowadzającym w życie karmelitańskie są obłóczyny. Podczas obłóczyn postulantka przyjmuje nowe imię wraz z predykatem wyrażającym jakiś szczególny rys osobistej relacji karmelitanki do Pana Boga np. Siostra Maria od Najświętszego Sakramentu.
Obrzęd obłóczyn ma piękną i bogatą formę – wszystko, co się na nią składa, nawiązuje do naszej duchowości. Najpierw, gdy mniszka klęcząc całuje Święty Krzyż, wypowiadane są sł
„Jeśli kto chce iść za Mną niech się zaprze samego siebie. Niech każdego dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje”.
Następnie przeorysza nakłada siostrze skórzany pas i mówi:
„Pan rzekł do Piotra: gdy byłeś młody przepasywałeś się i chodziłeś dokąd chciałeś, lecz gdy się zestarzejesz kto inny cię przepasze. Weź te słowa do siebie”.
Siostra otrzymuje także szkaplerz, jako „rękojmię opieki i miłości Maryi i jako znak tajemnicy, która ma się w niej dokonać”. Dalej wypowiadane są słowa: „Niech Dziewica Czystego Serca dopełni w Tobie przyobleczenia w Jezusa Chrystusa”.
Matka przełożona przewiesza też mniszce przez pas różaniec mówiąc: „W znaku świętego różańca weź do siebie Maryję, swoją Matkę i Siostrę i idź razem z nią za Chrystusem, zjednoczona z Nim w bólu i radości w jego paschalnej tajemnicy”.
Nakładany na ramiona siostry biały płaszcz symbolizuje wewnętrzną czystość, a biały welon jest znakiem osłonięcia przez Ducha Świętego, aby wzorem Maryi siostra dniem i nocą wsłuchiwała się w Słowo Boże.